در دهه های 1950 و 1960، برخی از درمانگران از نوعی درمان بیزاری برای “درمان” همجنس گرایی مردانه استفاده کردند. در این روش درمانی ابتدا تصاویر مردان برهنه به بیماران نشان داده می شود و سپس شوک الکتریکی یا داروهایی برای استفراغ آنها به آنها داده می شود. وقتی دیگر طاقت نیاوردند، عکس‌هایی از زنان برهنه به آنها نشان داده شد تا تمایلات جنسی خود را تغییر دهند، یا به جای دیگری برای قراری عاشقانه با یک پرستار جوان فرستاده شدند. ناگفته نماند که این روش های ظالمانه و تحقیرآمیز کاملاً بی اثر بود. آیا LGBTQ بودن یک اختلال روانی است؟
ویرایش دوم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-II) همجنس گرایی را به عنوان یک اختلال روانی فهرست می کند. در این نسخه، DSM از سنت قدیمی پزشکی و روانپزشکی پیروی می‌کند که در قرن نوزدهم ایده‌های کلیسا را در خود گنجانده بود، تنها برای ارتقای آن از گناه به اختلال روانی با رویکردی کمی روشن‌تر.
حتی در جامعه بسیار دیده ایم که دختر و پسرهایی که مجبور به تغییر جنسیت هستند به دلیل برخی محدودیت ها و ترس از انگ های اجتماعی و حتی طرد شدن خانواده سال ها در خفقان و تحت فشار روانی زندگی می کنند. به یک مشاور متخصص جنسی می تواند کمک زیادی کند.
آیا LGBTQ+ بودن یک اختلال روانی است؟
در سال 1973، انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) از همه اعضای شرکت کننده در کنوانسیون خود خواست در مورد اینکه آیا همجنس گرایی یک اختلال روانی است رای دهند. 5854 روانپزشک به حذف همجنسگرایی از طبقه بندی اختلالات روانی در DSM رأی دادند و 3810 به حفظ آن رأی دادند.
سپس APA موافقت کرد و همجنس گرایی را از DSM حذف کرد، اما در واقع آن را با “اختلال جهت گیری جنسی” جایگزین کرد، که به افرادی اشاره دارد که جهت گیری مخالف جنسیت خود دارند. تا سال 1987 همجنس گرایی به طور کامل از DSM حذف نشد.
در همین حال، سازمان بهداشت جهانی (WHO) تنها با انتشار ICD-10 در سال 1992، همجنس گرایی را از طبقه بندی ICD حذف کرد، اگرچه ICD-10 هنوز شامل “گرایش جنسی خود دیستونیک” است. در این شرایط، فرد به ترجیحات جنسی خود شک نمی کند، بلکه آرزو می کند که به دلیل اختلالات روانی و رفتاری مرتبط، این جهت گیری متفاوت باشد.
تکامل وضعیت همجنسگرایی در طبقه‌بندی اختلالات روانی نشان می‌دهد که مفاهیم اختلالات روانی می‌توانند ساختارهای اجتماعی به سرعت در حال تکامل باشند که با تغییر جامعه تغییر می‌کنند. امروزه روان‌درمانی استاندارد در ایالات متحده و اروپا در این زمینه، روان‌درمانی تأیید همجنس‌گرایان است که همجنس‌گرایان را تشویق به پذیرش گرایش جنسی خود می‌کند.
چگونه به والدین، همسر و فرزندان خود بگویید که ال جی بی تی کیو هستید
اگرچه افراد LGBTQ+ در سنین پایین از جهت گیری خود آگاه هستند، برخلاف گزارش های رسانه ها، اکثر آنها تمایلی به افشای جهت گیری خود در نوجوانی و جوانی ندارند. برخی از LGBTQ+ تا بزرگسالی، میانسالی یا حتی فراتر از آن با هویت خود کنار نمی آیند. آشکار کردن جهت گیری یک سفر عاطفی است که می تواند بر سلامت روان تأثیر بگذارد و وقتی به خانواده، همسر و به ویژه فرزندان خود فکر می کند، مشکل را بیشتر می کند.
اولین چیز: از خود محافظت کنید
صرف نظر از اینکه دیگران چگونه به آن واکنش نشان خواهند داد، ایمنی شما – احساسی، ذهنی و فیزیکی – باید در اولویت باشد. اگر واکنش آنها برای تحریک یا ناتوانی شما است، به گفتگو پایان دهید. اگر مشکل به درگیری فیزیکی تبدیل شد، بلافاصله منطقه را ترک کرده و به مکان امنی بروید.
ترس و اضطراب
آسیب پذیر بودن ترسناک است و هنگامی که تمایلات جنسی خود را آشکار کنید، نمی توانید زمان را به عقب برگردانید. شاید شما از واکنش اطرافیان خود می ترسید یا، به خصوص اگر خطر طرد شدن از سوی خانواده تان وجود داشته باشد، گفتن آن را غیرممکن یا غیر واقعی می دانید. نگرانی های خانوادگی، تاثیر این خبر بر همسر و رابطه فرزندتان از دیگر مسائلی است که باعث می شود یک LGBTQ+ از صحبت در مورد آن هراس داشته باشد.
بیشتر این اضطراب افشاگری ناشی از ترس از ناشناخته است. برای این کار، باید به خودتان زمان بدهید تا نه تنها برای افشا، بلکه برای تغییراتی که به همراه دارد نیز آماده شوید. در مورد واکنش های احتمالی فکر کنید که چگونه در هر موقعیتی واکنش نشان می دهید. اگر خوب پیش نرود، آیا جای امنی برای اقامت و افرادی برای حمایت عاطفی دارید؟ شما هرگز نمی توانید مطمئن باشید که این افشاگری چگونه پیش خواهد رفت، اما با فکر کردن به جنبه های مختلف آن و داشتن برنامه های متعدد، می توانید سطح آمادگی خود را افزایش دهید.
احساس گناه می کنم
بیرون آمدن با تمایلات جنسی خود، به خصوص اگر متاهل هستید، تأثیر ملموسی بر زندگی افرادی که دوستشان دارید دارد. ممکن است احساس کنید به همسرتان خیانت کرده اید یا زندگی او را تباه کرده اید. ممکن است به خاطر از هم پاشیدن خانواده خود احساس بدی داشته باشید یا فکر کنید که به فرزندانتان آسیب می رسانید.
گاهی اوقات مشکلات مربوط به سازگاری با گرایش جنسی، سال ها پس از رابطه مشخص می شود و راه حلی برای آن وجود ندارد. در این شرایط نمی توان انکار کرد که همه نیاز به سازگاری دارند. اما نکته مهم این است که آنچه را که برای شما مناسب است انجام دهید. خوشحال بودن و صادق بودن با خود شما را به پدر و مادر بهتری نسبت به زمانی که هویت خود را پنهان می کردید تبدیل می کند.
غم و دلشکستگی
افشای جهت گیری LGBTQ+ لزوماً به معنای پایان رابطه با والدین، همسر و فرزندان نیست. اما به هر دلیلی، طلاق احتمالا بهترین گزینه است. این جدایی نه تنها به معنای پرداختن به از دست دادن یک رابطه مهم است، بلکه به معنای گامی قانونی برای تسویه حقوق و البته شروع بخشی از زندگی حزوروی است.
به خودت زمان بده تا شفا پیدا کنی
تغییرات زیادی پیش روی شماست و باید برای هر یک از آنها آماده باشید. هر روز یک مشکل را حل کنید. در حالی که عبور از ناشناخته ها و تغییرات بالقوه می تواند ترسناک باشد، به یاد داشته باشید که بسیاری از افراد در موقعیت شما قرار گرفته اند و پس از کنار آمدن با هویت خود و کشف اینکه چه کسی هستند، پیشرفت کرده اند.
تنهایی و طرد شدن
کشف تمایلات جنسی می تواند یک تجربه منزوی باشد. این دوره انتقال دشوار است، به خصوص اگر سیستم پشتیبانی خود را از دست بدهید. والدین/همسران و فرزندان ممکن است با سردرگمی، شوک، عصبانیت یا احساس خیانت به این خبر واکنش نشان دهند. متأسفانه طرد شدن غیرعادی نیست و همسرتان حتی ممکن است شما را به داشتن یک رابطه نامشروع در زندگی متهم کند یا از دسترسی شما به فرزندانتان جلوگیری کند. مواجهه با طرد شدن خانواده و اتهامات مشابه دشوار است و می تواند شما را از بیرون رفتن پشیمان کند.
در این دوره به خود یادآوری کنید که زندگی به اندازه خود واقعیت ارزشمند است. بهبودی و بهبودی ممکن است مدتی طول بکشد، اما اگر این مکاشفه به شما اجازه دهد همان چیزی باشید که واقعاً هستید، احساس بسیار بهتری خواهید داشت تا اینکه بخشی از انرژی خود را صرف پنهان کردن خواسته های خود کنید. اعتماد داشته باشید که این احساسات دشوار با گذشت زمان از بین می روند و شما به یک فرد جدید تبدیل خواهید شد.
مقاومت و امید
حرکت رو به جلو به عنوان بخشی از جامعه LGBTQ+
شناسایی به عنوان LGBTQ+ فقط به رابطه جنسی و روابط مربوط نمی شود. بلکه به معنای برقراری ارتباط مجدد با جامعه و فرهنگی است که در آن زندگی می کنید. با سایر افراد LGBTQ+ در منطقه خود یا به صورت آنلاین ملاقات کنید. به دنبال افرادی باشید که تجربیات مشابهی داشته اند. آنها می توانند به شما کمک کنند تا در این مسیر جدید پیمایش کنید و به شما اطمینان دهند که فارغ از سن، وضعیت رابطه یا تجربه زندگی شما، سفر ارزشش را دارد و شما سزاوار حمایت، شادی و زندگی پربار هستید.
در حالی که بیان جنسیت ارزشی دارد، اما می تواند فرآیندی ناراحت کننده باشد که در آن فرد برای یافتن احساس امنیت و جهت گیری در زندگی به زمان نیاز دارد. اگر احساس می کنید برای طی کردن این مسیر به کمک یک روانشناس حرفه ای نیاز دارید، با کارشناسان سیمیاروم تماس بگیرید.
منبع
منبع